Kreupelheid is niet één aandoening, maar een klinisch symptoom van pijn gerelateerd aan het bewegingsapparaat. In de meeste gevallen zijn klauwleasies de belangrijkste reden waarom koeien mank lopen. Op basis van hun etiologie worden klauwlaesies onderverdeeld in infectieuze en niet-infectieuze laesies. De meest voorkomende infectieuze klauwaandoening is dermatitis digitalis. Zoolzweren, bloedingen en wittelijnziekte zijn de meest voorkomende niet-infectieuze klauwaandoeningen bij melkvee.

De prevalentie van kreupelheid is, ondanks het toegenomen bewustzijn over de economische impact, nog steeds extreem hoog.^1,2 Factoren die van invloed kunnen zijn op kreupelheid kunnen worden ingedeeld in 3 groepen: omgevingsfactoren, kuddemanagement en factoren met betrekking tot de individuele koe.

Een correcte behandeling van een kreupele koe begint met een curatieve klauwbekapping. In een klauwbekapbox kan de aangetaste klauw grondig worden geïnspecteerd, om een nauwkeurige diagnose te stellen. Ontstekingsremmers en lokale verdovingsmiddelen kunnen worden toegediend om de pijn onmiddellijk en na het bekappen te verlichten.^3,4 Infectieuze klauwaandoeningen kunnen lokaal en/of systemisch behandeld worden, rekening houdend met een verantwoord gebruik van antibiotica en de prognose van het individuele geval. Na lokale behandeling van de klauw moet een paar dagen lang een verband om de klauw om het veilig en beschermd te houden.

Terwijl de koe in de klauwbekapbox staat, wordt preventief klauwbekappen van de andere klauwen geadviseerd om er zeker van te zijn dat er geen verborgen of opkomende laesies aan de andere klauwen zijn. Ongeacht de oorzaak moeten kreupele dieren worden gescheiden van de kudde en comfortabele ligboxen krijgen. Kreupelheid wordt onder controle gehouden door de klauwen regelmatig te bekappen, te zorgen voor de juiste bioveiligheidsmaatregelen (infectieziekten), een uitgebalanceerd rantsoen en de koeien het juiste comfort te bieden (voldoende stalruimte, de juiste vloerbedekking en strooisel).